Kościół w Proślicach istniał już w średniowieczu. W 1531 został przejęty przez protestantów (pierwszym znanym pastorem ewangelickim parafii obejmującaj kościoły w Proślicach i Miechowej był Christophorus Vulpinus w latach 1531-66, następnym Johannes Gassinius, zamordowany później podczas wojny w 1588 roku). Obecny kościół zbudowano w r. 1580; przebudowano w XVIII w; w roku 1773 kościół otrzymał wieżę, którą zbudował miejscowy młynarz (tu zatrudniony jako cieśla) Jerzy Zając za 493 talary. W roku 1798 wykonano nowy dach; w 1859 – remont wieży; w 1905 ze ścian wewnętrznych usunięto tynk, a drewno zebejcowano na brąz, poza tym podmurowano wieżę; w 1929 roku przeprowadzono całościową renowację. Kościół zbudowany w konstrukcji zrębowej (na podmurowaniu); wieża szkieletowa; nawa prostokątna; prezbiterium 3-bocznie zamknięte; wewnątrz sklepienie kolebkowe w nawie i prezbiterium, w pozostałych pomieszczeniach stropy belkowe. W wejściu południowym portal gotycki z drzwiami z okuciami żelaznymi (XVI w.). W belkowaniu wieży data budowy i tabliczka z inskrypcją dotyczącą reperacji (reperował G. Jurczok). Ołtarz późnobarokowy (ok. 1700); ambona późnobarokowa z elementami w stylu regencji; organy regencyjne; ławy kolatorskie (XVIII w.); ławy (1858); szafa zakrystyjna późnorenesansowa (ok. 1600), 4 zydle ludowe (jeden z nich z roku 1826); portret kobiecy (koniec XVIII w.); dzwon fundowany przez Joachima Ernsta von Frankenberg, odlany 1693 przez Siegmunda Gőtza we Wrocławiu.