Wzmiankowany w latach 1335 i 1398. Parafia erygowana w roku 1680. W 1687 roku wizytowany był jeszcze stary kościół („antiqua”), którego ściana szczytowa za ołtarzem była wzmocniona podporą, gdyż była pochylona z powodu przegnicia fundamentu. Kościół posiadał ciemną zakrystię. Miał też polichromię stropu oraz dzwonnicę. Obecny kościół zbudowany w roku 1702 staraniem proboszcza Tomasza Kalety. Poświęcony w roku 1703. jest zwrócony prezbiterium w kierunku południowym. Zrębowy, na podmurowaniu kamiennym. Wieża szkieletowa. Nawa zbliżona do kwadratu, prezbiterium 3-bocznie zamknięte. Wewnątrz stropy płaskie. Ołtarz główny późnobarokowy (pocz. XVIII w.) odnowiony 1850, z rzeźbami św. św. Marcina, Grzegorza i Mikołaja. Lewy ołtarz boczny regencyjny (ok. 1730) z rzeźbami Jana Nepomucena i Jana Złotoustego. Ołtarz boczny prawy z niejednolitych elementów. Ambona z I połowy XVIII wieku. Chrzcielnica barokowo-ludowa (ok. połowy XVIII wieku). W ścianie prezbiterium za ołtarzem szafka na oleje (XVIII w.). Stacje Drogi Krzyżowej, barokowo-ludowe (koniec XVIII w.). Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego (barok., XVIII w.). Dzwon odlany 1735 (prawdopodobnie przez Stefana Dominika Reichelta z Nysy).