Wzmiankowany w roku 1319. Poprzednik obecnego kościoła wizytowany był w latach 1679 i 1687; 1 679 roku został przy tej okazji pomierzony: 23 x 14 łokci (14,44 x 8,79 m). Był również cały z drewna, miał wieżę drewnianą dołączoną do korpusu nawy. Wieża ta była obita deskami („obductum asseribus”). Zakrystia kościoła była „mała, ciasna i ciemna” („parva, angusta et obscura”). Obecny kościół zbudowany został w roku 1748 (albo co najmniej gruntownie przebudowany). Jest zrębowy, wieża kościoła szkieletowa; prezbiterium 3-bocznie zamknięte. Nawa prostokątna zbliżona do kwadratu. Od strony prezbiterium nawa posiada ściany ukośne w rzucie. Przybudówki przy wieży powstały później. Wewnątrz kościoła stropy płaskie, w prezbiterium z zaokrągleniami po bokach. Ołtarze regencyjne (I połowa XVIII wieku); ołtarz główny z rzeźbą św. Elżbiety Turyngskiej. Po bokach ołtarza, na konsolach, 2 rzeźby: św. Jadwigi (gotycka, ok. 1400), Matki Boskiej Bolesnej (późnogotycka, początek XVI w.). Ambona (XVIII/XIX wiek) kropielnica kamienna (1714); kropielnica drewniana (I poł. XIX w.); konfesjonał barokowy (XVIII w.). Ławy i ławki kolatorskie (XVIII wiek); feretron (ok. poł. XIX w.) z obrazem Matki Boskiej Piekarskiej i niezidentyfikowanej świętej, malowanym na blasze. Obrazy: Chrystus na Krzyżu (II poł. XVIII wieku) – mal. Prawdopodobnie Michael Willmann; Jan Nepomucen (XVIII w.); Nawiedzenie Najśw. Marii Panny, Niewierny Tomasz (I poł. XIX w.). Rzeźby po bokach ołtarza głównego: św. Franciszek i św. Walenty.