Miejscowość wymieniona po raz pierwszy w r. 1305 („Rudno Symonis”), kościół parafialny wymieniony 1376 i 1447. W I połowie XVII w. zajęty przez ewangelików. Obecny kościół zbudowany w 1657 roku (data pod oknem południowej ściany prezbiterium). D II poł XVII w. Do roku 1945 filia kościoła w Rudnie (też niegdyś drewnianego, zniszczonego w r. 1921). Zrębowy, na ceglanej podmurówce od 1872 r. prezbiterium 3-bocznie zamknięte, nawa prostokątna zbliżona do kwadratu. W prezbiterium na ścianie wschodniej wycięte nazwisko Ioan Ioannes Machocsky (cieśla?). W 1679 roku kościół pomierzono: 24 x 13 łokci (15,07 x 8,16 m). Polichromia z 1657 roku, odnowiona 1961. Wieża szkieletowa, początkowo stała oddzielnie, po północnej stronie kościoła (protok. Wizyt. 1679 i 1687), w roku 1853 zbudowano nową wieżę dołączając ją tym razem do korpusu nawy. W wieży dzwon gotycki (1481). Ołtarz główny barokowy (prawdop. XVII w.); ołtarze boczne: prawy (1723), lewy (ok. 1730). Ambona późnobarokowa (ok. 1725). Konfesjonał barokowy (XVIII w.). Obrazy: Matka Boska adorująca Dzieciątko Jezus (szkoła florencka, 2 ćw. XV w.), Wniebowzięcie Matki Boskiej (prawdop. XVII w.) – malowany na desce; Dzieciątko Jezus z trupią czaszką (XVIII w.); św. Barbara (ludowy, XVIII w.).
Rudziniec, widok od frontu
Rudziniec, widok od strony cmentarza
Rudziniec, widok na prezbiterium
Rudziniec, chór organowy
Rudziniec, widok na nawę z ołtarzem bocznym
Rudziniec, Pieta z ołtarza bocznego
Rudziniec, nawa z polichromią
Rudziniec, prezbiterium z amboną
Rudziniec, mensa ołtarza bocznego
Rudziniec, polichromia nawy i chóru
Rudziniec, cmentarz przykościelny – pomnik ofiar “wyzwolenia”