Parafia wzmiankowana w 1335 roku – początkowo wspólna z Kończycami Małymi, gdzie też istniał kościół drewniany do r. 1713, który zbudowany został krótko wcześniej, bo w r. 1667 (wg protokołu wizytacyjnego z 1679: “denua aedificata” czyli “zbudowany na nowo”, t.zn. na miejscu poprzedniego). Podział na dwie osobne parafie nastąpił w roku 1388.
Obecny kościół w Kończycach Wielkich zbudowano w 1777r.(cieśla Paweł Krzyżek z Bobrku); wieża nieco starsza (1751, Jerzy Dziendziel z Zabłocia k. Skoczowa); kościół odnowiony i przekształcony (zniesienie sobót) w 1884; zrębowy, na podmurówce, wieża szkieletowa; prezbiterium zamknięte 3-bocznie; nawa prostokątna; w obu tych pomieszczeniach stropy płaskie; wszystkie trzy ołtarze o charakterze barokowym (pawdopodobnie I połowa XIXw.); ambona rokokowa (1781) wyk. przez J.Hrabca z Frydka.
Obrazy barokowe: Michał Archanioł (ok. poł.XVIII w.), św. Roch (prawdop. koniec XVII w.), 12 stacji Męki Pańskiej (I pol.XVIII w.);
2 dzwony: z 1489 (?) i 1555 roku.