Kościół datowany na 1490 rok, uchodzi zatem za najstarszy śląski kościół drewniany. Do 1698 roku pod wezwaniem św. Marcina, do 1929 roku św. Jana Chrzciciela. W wiekach XVI/XVII czasowo w rękach protestantów. Od ok. 1700 roku wraz z Bojszowem i Sierakowicami filia kościoła w Rachowicach. Wieża późniejsza niż sam kościół. Odnawiany w latach: 1806 i 1884 (wieża), 1904-5. Zrębowy, wieża szkieletowa, prezbiterium kwadratowe, nawa prostokątna. Wewnątrz stropy płaskie. Protokoły z 1679 i 1687 roku wspominają o pomalowanym stropie oraz o ścianach otynkowanych (bądź obłożonych gliną) i pobielonych („argilla incrustata et dealbata”, „intro limata ac dealbata”). Chór muzyczny powiększony 1873-73. Ołtarz główny barokowy (ok. 1666) poświęcony 1675. Ołtarz boczny (XVII w.); ambona barokowa (prawdop. II poł. XVII w.). Obrazy: Zwiastowanie (późnobarokowy, XVIII w.), św. Antoni Padewski (XVIII w.), Matka Boska z Dzieciątkiem (I poł. XIX w.); stacje Męki Pańskiej (XVIII w.); 3 obrazy barokowo-ludowe (św. Antoni Padewski i 2 x Matka Boska Częstochowska); cztery płaskorzeźby z lat 1425-30: Jan Ewangelista, Piotr, Juda Tadeusz i Filip; rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego (koniec XV w.). Kościół od zewnątrz otoczony daszkiem ochronnym (od południa) i sobotami oszalowanymi od północy. Był niegdyś w kościele dzwon gotycki z 1497 roku z łacińską inskrypcją.